Życie po za szkołą.

Cześć skrzaty. Jak zapewne zauważyliście, rok szkolny w pełnym rozkwicie. Znów mamy do czynienia z pracami domowymi, kartkówkami sprawdzianami  i często niesprawiedliwymi ocenami. Trudno, trzeba pogodzić się z ciągłą nauką i coraz krótszymi  dniami. Ale na szczęście szkoła to nie wszystko :) . Czy wy też tak macie że w szkole zachowujecie się zupełnie inaczej niż poza nią? Ja na przykład przebywając w klasie nie lubię się odzywać, zgłaszać i odpowiadać na pytania. Nie ze strachu, czy czegoś w tym rodzaju, tylko po prostu nie chcę. Za to poza szkołą  mogę rozmawiać i śmiać się godzinami. Potrafię podejść do zupełnie obcego mi człowieka i nawiązać długą konwersację, lub robić rzeczy które moja przyjaciółka określa mianem dziwne, ale fajne :) . Mimo to jednak najlepiej czuję się w domu Gdy już uporam się z obowiązkami, mogę robić wszystko co mi się podoba. Rozwijanie swoich zainteresowań w domu ma wiele zalet. Jedną z nich jest poczucie prywatności,- to że nikt nie musi wiedzieć czym się interesuję i co teraz robię. Wiele bliskich mi osób nie wie co tak na prawdę lubię . I dobrze. Jeśli będę chciała to im powiem :) . Więc zachęcam was serdecznie drodzy internetowi przyjaciele: nie spędzajcie większości swojego życia nad komputerem i lekcjami. Zacznijcie robić coś co lubicie i w czym czujecie się dobrzy. To może przynieść wam o wiele więcej korzyści, niż nudzenie się i chodzenie z kąta w kąt :) .

A teraz zadanie na dziś: zrób coś co sprawia ci przyjemność, coś co cię rozwija i napisz w komentarzu co to jest. Jeśli nie chcesz dzielić się ze światem swoim zainteresowaniem, po prostu napisz "Gotowe :)" :) . 

https://encrypted-tbn3.gstatic.com/imagesq=tbn:ANd9GcSxSIW_aKPmPanzFIs4B6CbG6zghVzC2EzpVXKYxkaJ9W9iYdDW

Kiedy kończy się przyjaźń?...

Jak cienka jest granica między przyjaźnią a miłością? Jesteśmy w stanie ją przekroczyć? Czy ogólnie przyjęte normy społeczne mogą stanąć nam na drodze do szczęścia? Do czego możemy się posunąć próbując zasłużyć na miłość ukochanej osoby? Na te i inne pytania odpowiada książka Eryka Edwarssona "Pamiętnik lesbijki".
Główna bohaterka Natalia, której przeżycia, myśli i emocje opisane są w książce, jest niespotykanie inteligentną, choć lekko nadwrażliwą i przeintelektualizowaną studentką socjologii. Na pozór jest zwykłą dziewczyną, którą możemy codziennie mijać na ulicy. Jednak Nati posiada bardzo dobrze wykształconą umiejętność odczytywania sygnałów, nad którymi większość osób nie ma kontroli, a często nawet pojęcia, że takowe wysyła, które natychmiast demaskują intencje rozmówcy. Pewnego dnia na uczelni Nati poznaje tajemniczą Manat, która posiada takie umiejętności jak ona, lecz rozwinięte w wyższym stopniu. Główna bohaterka postanawia spotkać się z interesującą, nowo poznana koleżanką. Nati, zafascynowana przez Manat, tajemniczymi gothami, udaje się ze swoja nową przyjaciółką na imprezę, przeznaczoną tylko dla tych tajemniczych osobników. Tam z pomocą Manat odkrywa że jest lesbijką i kocha się w swojej najlepszej przyjaciółce Pati. Trafia również na fanatyków wampiryzmu i stopniowo popada w konflikt między swoją naturą, miłością, a przyjaźnią.
Książka jest opowieścią o homoseksualnej miłości Nati do swojej heteroseksualnej koleżanki Pati. Mówi nam o wielkiej przyjaźni, trudnych wyborach i ich konsekwencjach. Jest napisana oczami bardzo inteligentnej dziewczyny, która szczegółowo analizuje swoją osobowość, by dowidzieć się prawdy o sobie. W książce znajduje się wiele nieczęsto używanych słów, więc można lekko wzbogacić swoje zasoby. Mimo iż ogólnie nie czytam tego typu literatury, mogę polecić tą książkę osobom które interesują się kwestiami stereotypowymi, filozoficzno-społecznej tolerancji, samotności, a także tym, którzy zadają sobie pytanie o sens istnienia.

Dziękuję za współpracę wydawnictwom: wiezaczarnoksieznika.pl i wydawnictwoalternatywne.pl